کد مطلب:125536 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:306
گل باغ محمد
به لب این نعمه را دارد چكاوك
حسن جان! عید میلادت مبارك
تعالی الله، ز لطف حق تعالی
گل باغ محمد شد شكوفا
مبارك نخل كوثر بار و بر داد
نهال باغ علیین ثمر داد
بتول از بهر مولا نوبر آورد
جوانان بهشتی را سر آورد
چو گل واشد لب زهرای اطهر
به روی تازه مولود مطهر
سرای فاطمه شد نورباران
زمانه شد به كام حق مداران
علی اینك ز سر تا پا سرور است
همه ذكرش به لب «الله نور» است
مهین مولودش از حسن دلاویز
دلش را از محبت كرده لبریز
نه تنها یثرب امشب شادمان است
كه امشب فصل عیش عرشیان است
جهان خرم شد و اوقات شیرین
كه افلاك از كواكب بست آذین
هوای دشت هستی شد بهاران
زمین و آسمان شد نورباران
به سوی عرش نور از فرش جاری ست
نشاط خاكیان تا عرش جاری ست
امین وحی احمد را خبر داد
سراپای نبی شد زین خبر شاد
كه از الطاف خود خلاق علام
نهاده این حسن رو را حسن نام
پیمبر شد همان دم شادمانه
به سوی خانه ی زهرا روانه
فضای خانه ی زهرای اطهر
ز یمن مقدم او شد معطر
گرفت از فاطمه خوشحال و خرسند
عزیز جان خود، فرزند دلبند
[ صفحه 87]
دلش خرم، لبش چون غنچه خندان
به روی آن گل شیرین تر از جان
به روی دست احمد آیت طور
تجلی در تجلی، نور در نور
دو چشم دلربایش در تكلم
لب شیرین ادایش در تبسم
خدا را بود بس شیرین تر از قند
به روی مصطفی می زد چو لبخند
تبسم زد حسن بر روی احمد
گلش از گل شكوفا شد محمد
به «صاعد» نیز از این فرخنده میلاد
نوید صحت و خط شفا داد
[ صفحه 88]
حسن جان! عید میلادت مبارك
تعالی الله، ز لطف حق تعالی
گل باغ محمد شد شكوفا
مبارك نخل كوثر بار و بر داد
نهال باغ علیین ثمر داد
بتول از بهر مولا نوبر آورد
جوانان بهشتی را سر آورد
چو گل واشد لب زهرای اطهر
به روی تازه مولود مطهر
سرای فاطمه شد نورباران
زمانه شد به كام حق مداران
علی اینك ز سر تا پا سرور است
همه ذكرش به لب «الله نور» است
مهین مولودش از حسن دلاویز
دلش را از محبت كرده لبریز
نه تنها یثرب امشب شادمان است
كه امشب فصل عیش عرشیان است
جهان خرم شد و اوقات شیرین
كه افلاك از كواكب بست آذین
هوای دشت هستی شد بهاران
زمین و آسمان شد نورباران
به سوی عرش نور از فرش جاری ست
نشاط خاكیان تا عرش جاری ست
امین وحی احمد را خبر داد
سراپای نبی شد زین خبر شاد
كه از الطاف خود خلاق علام
نهاده این حسن رو را حسن نام
پیمبر شد همان دم شادمانه
به سوی خانه ی زهرا روانه
فضای خانه ی زهرای اطهر
ز یمن مقدم او شد معطر
گرفت از فاطمه خوشحال و خرسند
عزیز جان خود، فرزند دلبند
[ صفحه 87]
دلش خرم، لبش چون غنچه خندان
به روی آن گل شیرین تر از جان
به روی دست احمد آیت طور
تجلی در تجلی، نور در نور
دو چشم دلربایش در تكلم
لب شیرین ادایش در تبسم
خدا را بود بس شیرین تر از قند
به روی مصطفی می زد چو لبخند
تبسم زد حسن بر روی احمد
گلش از گل شكوفا شد محمد
به «صاعد» نیز از این فرخنده میلاد
نوید صحت و خط شفا داد
[ صفحه 88]